ژان پل سارتر: نمایش‌نامه‌ی درِ بسته
ژان پل سارتر
نمایش‌نامه‌ی درِ بسته
1397/5/3
ژان پل سارتر در نمایش‌نامه‌ی درِ بسته به روابط انسان‌ها و تأثیر این روابط و نیز تأثیر اجتماع بر روان انسان می‌پردازد و هر فرد را در ارتباط با دیگران می‌سنجد.
سارتر می‌گوید: «جهنم یعنی دیگران» ولی منظورش این نیست که رابطه‌های انسانی همیشه مسموم و جهنمی‌اند، بلکه روابط پیچیده و آلوده‌ی افراد را ناپسند و جهنمی می‌داند.
او معتقد است که ما برای شناخت خود، به نظر دیگران بیش از اندازه اهمیت می‌دهیم و در نتیجه با ابزار اندیشه‌ی دیگران خود را قضاوت می‌کنیم و هرآن‌چه که درباره‌ی خود می‌گوییم، همواره رنگ‌وبویی از داوریِ دیگران دارد. معیار سنجشِ ما همان معیاری است که دیگران به ما داده‌اند و این معیار تا عمقِ وجود ما رخنه کرده است.
آیا داشتنِ چنین روابطی؛ و خود را و اندیشه‌ی خود را در اختیار دیگری قراردادن، همان بودنِ در جهنم نیست؟
اگر دائم وابسته به داوریِ دیگران باشیم همواره در جهنم‌ایم. همواره در رنجیم، و چه‌بسا که هرگز به فکر تغییر نیافتیم و در این صورت همانند مردگانیم که دیگر قادر به فائق‌شدن بر مشکلات، جاه‌طلبی‌ها و عادت‌هایمان نیستیم، قربانیِ داوریِ دیگرانیم، جرأت تغییر نداریم، پس می‌توانیم دروغ بگوییم و از میانِ این حلقه‌ی شیطانی، با اراده‌ی خود و یک‌سره راهیِ جهنم شویم.
کتاب درِ بسته با ترجمه‌ی زهرا جعفری، برای نخستین‌بار از زبان فرانسه، به فارسی ترجمه و در نشر هفت‌پیکر منتشر شد.